Nieuwe energie, nieuwe doelen, fijner werken en betere resultaten.
Veel bedrijven blijven erin hangen. Veel leidinggevers worstelen met de waan van de dag. Ze besteden een groot deel van hun tijd aan het blussen van brandjes. Lopen het vuur uit de sloffen om klanten tevreden te houden. Hebben een (te) vluchtige meeting om spanningen op de werkvloer weg te nemen. Lossen acute problemen op. En al snel doemen diezelfde problemen op…
We hebben er allemaal last van. De een vaker dan de ander. Weinig mensen nemen de tijd voor reflectie en ontwikkeling.
- Hoe ontstaan die brandjes?
- Waar komen die spanningen vandaan?
- Wat doen wij eigenlijk in ons team?
- En waarom doen we het zo?
- Gaan we wel de goede kant op?
- Kunnen we iets bedenken om het anders aan te pakken?
Stil staan en de balans opmaken
Veel verantwoordelijken hebben geen tijd. Maken geen tijd. Ze voelen de constante druk en verantwoordelijkheid om te presteren. Voor het bedrijf, voor degene die ze deze kans heeft gegeven. Ze doen alles om goed werk af te leveren en op die manier te voldoen aan de verwachtingen. Elke dag op de toppen van je kunnen, vrijwel zonder rust. Dat kun je lang volhouden, maar als de machine eenmaal begint te schuren is er een kans dat ie vastloopt.
Leidinggevenden kunnen behoorlijk eenzaam zijn in hun eindverantwoordelijkheid.
Ervaring leert dat echte reflectie een kettingreactie in gang zet.
Het begint met rust.
Van rust naar evenwicht.
En vanuit evenwicht komt de ontspanning.
Reflectie is vertragen om te kunnen versnellen.
Terug naar de kern om weer te kunnen groeien.
Als mens en als richtinggever.
Echte reflectie zorgt
voor rust en ontspanning.
