Ben je boos ofzo?
Afgelopen weekend vierde ik in Barcelona de 50e verjaardag van een vriend van mij. In 1989 leerde ik hem kennen toen we beiden begonnen met onze studie in Maastricht. Natuurlijk moesten er leuke foto’s opgestuurd worden dus ik dook in m’n plakboeken.
(Je kent het misschien wel, zo’n groot boek met netjes ingeplakte foto’s en daaronder grappig bedoelde teksten.) Wat een herinneringen kwamen naar boven, en natuurlijk de mijmeringen over hoe snel het leven gaat en hoe verschillend levens kunnen lopen en hoe gaaf het is dat we deze vriendschap toch al zo lang koesteren.
Toen ik van de week bij een van mijn opdrachtgevers sprak met een leidinggevende die ik daar coach ‘on the job’ gebeurde hetzelfde. Ik was terug in de tijd. Ik zag in haar mezelf terug, ruim 20 jaar geleden. Waar ik het met haar over heb is onder andere haar soms heftige communicatie, ze is eerlijk en zegt alles wat ze vindt. Ze is niet bang niet aardig gevonden te worden, zeg maar. Omdat ze openheid en eerlijkheid belangrijker vindt.
Ik vind dat een geweldige eigenschap. Omdat ik het herken. Maar ik heb wel geleerd dat “alles met mate” niet per se saai hoeft te zijn. Ik dacht terug aan mijn tweede baan en wat een geluk ik had met mijn leidinggevende daar.
Zij heeft mij geleerd m’n ratio en emotie in balans te brengen. En ook kwam ik erachter dat “een open boek zijn” niet altijd positief is. Zo ontdekte ik dat mijn non-verbale communicatie nogal uitgesproken was. Dat is niet per se handig in bijvoorbeeld een gesprek met een potentiële opdrachtgever waar je van mijn gezicht kon aflezen wat voor blaaskaak ik die man vond.
En als je gezicht op normaalstand niet per se een vriendelijke uitstraling heeft, is het goed om je daarvan bewust te zijn. Al zei de vraag die ik zo nu en dan kreeg eigenlijk wel genoeg…”Ben je boos ofzo?”
Het was pijnlijk en confronterend om dit allemaal te leren over mezelf, maar wat ben ik blij dat ik dat redelijk vroeg in m’n carrière kon ontwikkelen, waardoor ik er nu al jarenlang profijt van heb. Ik ben nog steeds mezelf met m’n eerlijkheid en kan nog steeds uitgesproken zijn. Maar ik kan zoveel beter doseren en ik ben me altijd (nou ja bijna altijd) bewust van het belang van timing.
Wat is ouder worden en ervaring opdoen toch gaaf. Vanwege de vriendschappen die je koestert en de zelfkennis die je ontwikkelt. En dan heb ik ook nog eens van die gave opdrachtgevers waar ik mensen kan ondersteunen bij hun persoonlijke ontwikkeling en ze een duwtje richting zelfreflectie en zelfbewustzijn kan geven. En dat allemaal in een zakelijke context waardoor ik bijna altijd de link kan leggen met het bedrijf, samenwerking en te behalen resultaten.
Zo bracht een feestje in Barcelona me tot een overpeinzing over wat ik momenteel aan het doen ben in m’n opdrachten – en dat ik daar blij van word.
Ik gun iedereen in (het begin van) z’n carrière een echte goeie mentor toe. En ben benieuwd of jij een mentor hebt of hebt gehad? En wat is het belangrijkste wat je hebt geleerd? Laat het vooral weten in de comments.
Susan Reiner
