Goed voornemen of gewoon doorgaan?
Afgelopen kwartaal belandde ik in een hectische periode. Veel ad hoc vragen van opdrachtgevers.
· Heb je nog tijd…?
· Kan onze voorbereiding nog aangepast worden…?
· We willen graag schuiven met data….
Het vierde kwartaal wordt zoals bekend gekenmerkt door volle dagen, veel variatie, extra vragen die allemaal nog even voor de kerst beantwoord moeten worden en vraagstukken die het liefst ook nog opgelost worden voor het nieuwe jaar. Het lijkt wel of er na 31 december geen nieuw jaar start.
Vanaf november merkte ik al dat de druk in verschillende organisaties hoog opliep. Veel nieuwe vraagstukken, te weinig personeel, onverwacht hoog ziekteverzuim. Corona was toch bijna over, oh ja, gewoon griep kan ook. Ik zag overbelaste vrienden die keihard werkten voor hun eigen bedrijf. Klanten kwamen tijdens intervisie momenten even hun moment van rust halen. En ik, ik wandelde daar met veel energie door heen. En had vooral geen overbelast gevoel.
Nu werk ik al een heel aantal jaren en ik herken de overvolle agenda in het laatste kwartaal als geen ander. En toch, ik had er dit jaar geen last van. Ik begon wel te twijfelen aan mezelf. Ik begon te bedenken wat ik allemaal nog meer kon doen. Ik twijfelde of ik wel de juiste dingen deed. Heb zelfs nog een extra training gevolgd. Het kon allemaal. Ik dacht er gaat iets mis.
Wat gaat er mis en hoe stuur ik bij? Ineens bedacht ik me, laat ik ons plan erbij pakken. Sinds 2 jaar maken Susan en ik aan het begin van het jaar een OGSM (plan op 1 a4). Een plan dat wij echt niet vlekkeloos uitvoer, wat ook regelmatig wordt bijgestuurd maar wat ons wel op koers houdt.
In datzelfde plan hadden we bedacht wat we wilden realiseren en hoe we dat gingen realiseren. Keurig doorgerekend met verschillende scenario’s. En onze prognose bleek juist, inmiddels al voor het tweede jaar. Zelf heb ik het eerste half jaar bovengemiddeld veel gewerkt en vanaf de zomer lag ik nog steeds iets boven koers.
Het gejaagde gevoel dat ik jarenlang heb gevoeld en waar ik me ook jaren door heb laten opjagen gaf me dit jaar een schuldgevoel. Deed ik wel genoeg of kon ik dan niet meer of andere dingen doen?
NEE, NEE, NEE, ik ben heel graag gestart met Ontspannen Ondernemen omdat ik graag ontspannen onderneem. Voor de duidelijkheid, dat is niet lui achter-overhangend wachten op werk, en Nee dat is ook niet opgejaagd doorwerken tot aan de kerstvakantie.
Dat is met heel veel plezier werken voor een variatie aan opdrachtgevers met een variatie aan werkzaamheden. Zelf besluiten wat ik wel en wat ik niet doe en kan. Mijn eigen agenda managen, de afspraken met mezelf nakomen en dan dus relax en ontspannen de vakantie in stappen. Genieten van de feestdagen. Niet bijslapen maar gewoon lekker vakantie vieren in en om het huis.
Daar hoef ik me niet schuldig over te voelen en dat kan ik komend jaar gewoon weer doen!
Nu wel weer nieuwe, leuke en interessante opdrachten binnenhalen! Dat dan wel!
Het derde jaar is gestart. Het eerste jaar succesvol zijn, zou je een incident kunnen noemen, twee jaar succesvol zijn kan je opvallend noemen. Ik ga er vanuit dat het een patroon is! Ik heb er alvast weer zin in!
Madeleine Blok
